یک بررسی جامعه شناسی نشان می‌دهد که کودکی که والدین زندانی داشته است برای رفتن به مدرسه از آمادگی کمتری برخوردار است. با در نظر گرفتن این نکته که در آمریکا ۲.۷ میلیون کودک تحت تاثیر زندانی بودن والدین قرار دارند. و نزدیک به یکی از هر ده شهروند آمریکایی زیر ۱۸ سال تجربه والدین زندانی را پشت سر گذاشته است، این، یافته هشدار دهنده ای است. آمار دقیق از کودکانی که در ایران والدین زندانی دارند در دسترس نیست. اما می‌توان برآورد کرد که ده ها هزار کودک چنین تجربه ای را از سر می‌گذرانند. 

آماده بودن برای رفتن به مدرسه با میزان آمادگی کودک برای یادگیری فعالیت های اصلی در مدرسه و تایید توانایی کودک در دنبال کردن دستورات، توجه کردن و کنترل احساسات مانند عصبانیت و سردرگمی اندازه گیری می‌شود. این توانایی ها شامل مهارت هایی مانند حل مسئله، درک اعداد و دانستن لغات می‌شود و تاثیر خود را در رشد کودک در مهدکودک و سال های اول مدرسه نشان می‌دهد، همانطور که در احتمال موفقیت کودک در دانشگاه و در محیط کاری اهمیت دارد. میزان آمادگی کودک برای ورود به مدرسه همچنین بر انتخاب معلمان و مشاوران در اختصاص دادن کودکان به کلاس های آموزشی خاص و یا تصمیم گیری آن ها در مسایل تاثیر گذار زندگی کودک اثر خواهد گذاشت.

زندانی شدن والدین می‌تواند به ناتوانی کودک در بخش های مختلف بیانجامد. جدایی می‌تواند نامطلوب طلقی شود یا با انگ اجتماعی همراه باشد. این موضوع با ایجاد شرایط بحرانی فردی به دلیل داشتن والدین زندانی همراه می‌شود. مطالعه جامعه شناختی صورت گرفته به این یافته دست پیدا کرده که هرچند ممکن است که زندانی بودن والدین تاثیر واضحی بر آمادگی کودک از لحاظ شناخت در مدرسه نگذارد، اما به آمادگی احساسی و رفتاری آن ها به شدت آسیب می‌زند و این، یعنی معادل نزدیک به دو ماه عقب ماندن از رفتن به مدرسه. این کودکان آماده اند تا پرخاشگر، بیش فعال یا به سادگی سردرگم شوند.

پسر بچه ها بیشتر به دلیل زندانی شدن والدین شان از تحصیل عقب می‌مانند و به صورت احساسی و رفتاری از این اتفاق متاثر می‌شوند. اگر متوجه این موضوع باشیم که پسرها احتمالا نسبت به دخترها با زندانی شدن والدین شان آمادگی شان برای رفتن به مدرسه کمتر می‌شود، برای حمایت از آن ها کمک کننده خواهد بود.

مطالعات همچنین نشان می‌دهد که نژاد اثری روی واکنش کودک در برابر زندانی شدن پدر یا مادرش ندارد٬ ولی کودکان سیاه پوست شانس بیشتری دارند برای این که پدران زندانی داشته باشند. (بر اساس مطالعات صورت گرفته در آمریکا)

به دلیل آماده نبودن روانی و رفتاری پسرها برای رفتن به مدرسه، و طولانی بودن اثرات ناشی از زندانی شدن والدین، این کودکان به کلاس های ویژه آموزشی نیاز دارند. کودکی که پدرش قبل از آغاز دبستان زندانی شده، احتمال بیشتری دارد که در سن نه سالگی به کلاس درسی ویژه نیاز داشته باشد. نیاز به این نوع کلاس ها رابطه مستقیمی با عقب ماندن در طی کردن مراحل بالای تحصیلی دارد و خود این موضوع گاهی به ترک تحصیل، بیکار ماندن و مواجه شدن با مشکلات قانونی ارتباط پیدا می‌کند.

مطالعات نشان می‌دهد که مشکلات زیادی که پسربچه های سیاه پوست در مدرسه دارند به دلیل بالا بودن آمار پدران سیاه پوست زندانی است. از آن جایی که مردان سیاه پوست احتمال بیشتری دارد که به زندانی بیفتند، به طور خودکار نسل سیاه پوست آن ها در بخش هایی از زندگی کاملا از سایر کودکان عقب خواهد ماند.

آموزشگاه های پیش دبستانی می‌توانند اثر این زندانی شدن والدین بر تحصیل را با داشتن برنامه های ویژه کم کنند و به این کودکان کمک کنند تا در درس هایشان موفق شوند و حمایت های بیشتری را در اختیار آن ها قرار دهند. ولی این موضوع کافی نخواهد بود. زندانی شدن نه تنها فرد زندانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد که کودک و خانواده اش را نیز متاثر می‌کند. تا زمانی راه جایگزینی برای زندان پیدا نکنیم، کودکان بیگناه زیادی زندگی شان را چندین پله عقب تر آغاز خواهند کرد.

این پست٬ ترجمه خلاصه متن زیر است که توسط حامد فرمند برای سایت کویپی تهیه شده است:

Haskins, Anna R. “Imprisoned Father Makes their Kids Unprepared for School”. The Washington Post. ۱۴ June. 2014. <http://www.washingtonpost.com/blogs/monkey-cage/wp/2014/06/14/imprisoning-fathers-makes-their-kids-unprepared-for-school/>.

تصویر شاخص: http://womensenews.org/story/incarceration/101124/ny-ex-prisoners-give-thanks-parental-rights

تصویر متن:  http://fatherhood-edu.org/index.php/incarcerated-fathers-project/