تصویر: از گزارش بی‌بی‌سی فارسی
کودکانی که به خصوص در سنین نوجوانی دستگیر می‌شوند، چه ترامایی را تجربه می‌کنند و این تجربه چه تفاوتی با بزرگسالانی که زندانی می‌شوند، دارد؟
این موضوع را حامد فرمند در جلسه کلاب‌هاوس در حاشیه پخش مستقیم جلسات دادگاه حمید نوری به صورت کوتاه توضیح داد. این جلسه دادگاه، که در ۲۴ آذر ۱۴۰۰ برگزار شد به روایت مهدی اسحاقی، از بازماندگان کشتار ۶۷ اختصاص داشت که در نوجوانی دستگیر، شکنجه و محکوم شده بود.
تجربه بسیاری از این افراد در بزرگسالی دیگر به عنوان یک تجربه خاص تلقی نمی‌شود و شرایطی که آن‌ها به عنوان کودک تجربه کردند نادیده گرفته می‌شود.
به دلیل اختلال شدید اضطراب پس از سانحه، این گروه از زندانیان، یعنی کودکان زندانی، کمتر به خاطرات خود بازخواهند گشت و این موضوع، مستندسازی رنج و ستم علیه آن‌ها را مشکل‌تر می‌کند.
به دلیل رشد نیافته بودن مغز و روان کودک، ترامای کودکی اثرات عمیق‌تر و ماندگارتری بر کودک باقی می‌گذارد.
در نظر گرفتن این تفاوت‌ها برای تدوین مداخلات دقیق‌تر ضروری است.
به عنوان مثال، شکنجه که علاوه بر اثرات جسمی، کارکرد تحقیر و نقض کرامت انسانی دارد، می‌تواند بر روان و رفتار و شخصیت کودک زندانی تاثیر منفی ماندگار بگذارد. اختلال رفتار شامل انزواطلبی یا پرخاشگری، می‌تواند از نتایج ترامای زندانی شدن باشد که به روابط فردی، اجتماعی، حرفه‌ای و عاطفی فرد منجر می‌شود. استرس شدید زندان می‌تواند بر تمرکز کودک تاثیر منفی بگذارد که علاوه بر قطع شدن مسیر آموزش، خود تمرکز نیز بر یادگیری کودک تاثیر منفی می‌گذارد و عملا به از دست دادن فرصت‌ها آینده منجر می‌شود.
تاثیر تاب‌آوری را نادیده نمی‌گیریم ولی تاب‌آوری ابزارهایی نیاز دارد که بدون شناخت آثار زندانی شدن بر کودک، نمی‌توان مطمئن بود که اتفاق خواهد افتاد.
پخش برنامه در کلاب محاکمه حمید نوری (عباسی): https://bit.ly/3Wbihe3