این مطلب توسط مهرک کمالی از «راهنما برای خانواده‌هایی که با تجربه برخورد با سیستم قضایی را دارند: راهنمای مراحل مختلف زندانی شدن (راهنمای دو و سه)[۱]» در پاییز ۱۴۰۲ برای موسسه بین‌المللی کودکان زندانیان ترجمه شده است و توسط کارشناسان این موسسه و با توجه به شرایط زندان‌ها در ایران، مطالبی به آن افزوده یا از آن حذف شده است.
تصویر: زندان آلکاتراز، کالیفرنیا، آمریکا؛ عکس از: حامد فرمند
درباره وضعیت خانوادگی افراد اعدام شده در بلوچستان اطلاعات زیادی منتشر نشده است. اما می‌توان تصور کرد که اغلب آن‌ها یا فرزندانی داشتند یا کودکانی در اطراف‌شان بودند که از این اعدام‌ها متاثر شده باشند.
تصویر: نمایی از موزه زندان آلکاتراز؛ عکاس: حامد فرمند
کودکان، به خصوص کودکان خردسالی که شاهد دستگیری والدشان هستند در معرض اضطراب و استرس شدید قرار دارند که می‌تواند تاثیرات بلندمدتی روی سلامت جسم و روان آن‌ها بگذارد. به این منظور محققان و روانشناسان پیشنهاداتی مطرح می‌کنند که در این برنامه به طور خلاصه به برخی از آن‌ها و نکاتی برای آمادگی در زمان بازداشت والدین اشاره می‌کنم.
خداحافظی از والدین زندانی اغلب در زمان محدود و بدون امکان برقراری تماس فیزیکی رخ می‌دهد که می‌تواند عامل ایجاد فشار روانی باشد.
روزها یا ساعات قبل از ملاقات، کودک ممکن است گوشه‌گیر یا پرخاشگر شده باشد.
در بسیاری از نظام‌های قضایی فاصله بین دستگیری و اولین ملاقات طولانی و گاه نامعلوم است.
محل ملاقات و فضای زندان می‌تواند برای کودک اضطراب آفرین باشد.
برخی از سرپرست‌های کودکان، ملاقات با والدین را برای روان کودک آسیب
زننده می‌دانند.
اما بر عکس، رابطه مداوم با والدین زندانی می‌تواند آثار مثبتی در کاهش
آسیب‌های ناشی از زندانی شدن والدین داشته باشد.
معمولا سرپرست کودک و والدین‌اش بعد از آزادی از زندان کار خود را تمام
شده می‌دانند.